In een vorige post, getiteld Het spannende beroep van boekhandelaar, hadden we het er al over: de vaststelling dat hoe langer hoe meer boeken heden ten dage verschijnen rond één specifiek thema. Is het omdat er belangstelling voor bestaat? Een voorbeeld van uitgekiende marketing? Verkopen deze boeken bovengemiddeld?
Nog één waar we niet langer naast kunnen kijken is het thema van de Holocaust en de concentratiekampen. Niet alleen komen er steeds meer informatieve boeken over de Jodenvervolging bij, ook het stapeltje getuigenisboeken en geromaniseerde boeken over dit onderwerp wordt dag na dag hoger.
Even een greep uit het overdonderende aanbod? De jongen die zijn vader naar Auschwitz volgde, Ik ontsnapte uit Auschwitz, De bibliothecaresse van Auschwitz, De drie zussen van Auschwitz, De man die naar Auschwitz wilde, De tatoeëerder van Auschwitz, De kleermaakster van Dachau, De boekhandelaar van Dachau, De porseleinmaker van Dachau en ga zo maar door. Recent legden we bovenaan de stapel onder meer De apotheek in het getto en De verhalenverteller van Auschwitz.
Met stip op nummer 1 staat zonder twijfel De fotograaf van Auschwitz, dat het relaas brengt van Häftling Wilhelm Brasse die gedwongen werd om door het oog van zijn camera alle wreedheden van het kampleven vast te leggen en ook de portretfoto's te nemen van de krijgsgevangen (zie foto bovenaan).
Stuk voor stuk vertrekken al deze publicaties vanuit een specifieke invalshoek om een waarheidsgetrouw beeld van het kampleven en de deportatietijd op te hangen. Het mag dan misschien een slimme marketingtruc zijn die achter deze toevloed aan kampverhalen schuilgaat, als je hier doorheen kijkt, is elke publicatie een kleine waakvlam in een pikdonkere uithoek van ons verleden.
