wens
laat het opnieuw een morgen zijn
waarop geluiden tot me doordringen als
worden ze willekeurig door een hand
uit een ton gegraaid. onschuldig en wanneer
ze bovenkomen verrassend, net jij
die altijd anders je lippen op elkaar klemt
vooraleer je jouw ogen opent en met de dauw
nog in je hoeken de lakens boven
onze hoofden trekt, bijna alsof
we sneeuw zijn, de zon
ons niet mag vinden.
Zonder : gedichten / Sylvie Marie, 2008
