Het is koffiedik kijken wat het wordt, daar in de grensstreek tussen Rusland en Oekraïne. Hopelijk blijft de diplomatie spelen en blijft het bij spierballen rollen langs weerskanten van de grens. De relaties tussen Rusland en zijn vroegere graanschuur zijn altijd een beetje problematisch geweest. In de tijd van de Sovjet-Unie, meer bepaald onder het bewind van Stalin in het jaar 1932-1933, was er de enorme hongersnood, volgend op de verplichte collectivisatie: de holodomor. (zie hiervoor het spraakmakende boek: Rode hongersnood, Stalins oorlog tegen Oekraïne van Anne Applebaum). Die hongersnood trof 6 miljoen mensen, waarvan het merendeel in Oekraïne. Sedert die periode zijn de relaties tussen beide landen nu nog altijd gespannen. Toen Rusland zich recent zonder slag of stoot, de Krim toeëigende en blijvend steun verleent aan Russische separatisten in de Donbassregio, verscherpten de vijandigheden.(zie hiervoor de mooie film die Sergei Loznitsa over het Donetsbekken maakte). Rusland heeft bovendien niet graag een grote Navolidstaat in de achtertuin en vreest dat de Navo hier raketten wil plaatsen.
En nu staan dus duizenden troepen aan Russische zijde en bereidden Europese landen en de V.S. zich voor op een worst-case scenario. Veel heeft schijnbaar te maken met de houding van president Poetin. Heel wat boeken, waarvan we er ook veel in collectie hebben, trachten het fenomeen Poetin te begrijpen. Ook de ziel van Rusland proberen heel wat boeken te peilen.
Via onze collectie en het krantenarchief word je een expert in de materie en kan je als een pro de achtergronden en de krachtlijnen van het conflict, dat nu al jaren aansleept, blootleggen.
