Er is een voorstel om 'coronawandelaar' tot woord van het jaar te kronen. Wij doen een tegenvoorstel. Waarom niet het woord: 'coronalezer' op het schavotje zetten? Want tijdens de eerste lockdown al werd vastgesteld dat meer mensen zijn gaan lezen en vooral ook dubbel zolang. Tijdens de lockdown is, volgens bepaalde bronnen, 82 procent van de bevolking aan het lezen geslagen. Die hoopvolle cijfers komen onder meer uit een rapport, dat door de onderzoeksgroep TOR (VUB), met Ignace Glorieux aan het roer, werd vrijgegeven nadat zij 343 mensen zover kregen om een week lang een dagboek bij te houden met daarin hun favoriete tijdsbestedingen in lockdown. Daaruit bleek onder meer dat naast tuinieren, zoomen, fietsen, wandelen en joggen, lezen een heel belangrijke tijdsvuller was. Nu het tuinieren tijdens deze tweede semi-lockdown is weggevallen, vermoeden we dat het belang van lezen, uiteraard nog eens toegenomen. Natuurlijk gaat het in dit geval om lezen in de allerbreedste zin en spreken we hier niet enkel om literatuur, maar toch. Zoals een boekhandelaar het onlangs schreef: altijd goed om vast te stellen dat het boek essentieel is en dat instellingen die boeken verhandelen zoals boekhandels en bibliotheken prioritair blijven. En dus circuleren er nu volop lockdownleeslijstjes i.p.v. de traditionele eindejaarslijstjes en is een boek cadeau doen op eindejaar weer uitermate sexy.
Heb jij zo'n lijstje van boeken die je hebt gelezen dan kan je ze hier kwijt. En of wij zo'n lijstje hebben? Uiteraard. Daar zitten onder meer Lockdown van W.A.Dehairs in en De stilte van Sarah Sluimer. Maar momenteel zijn we in de ban van een klassieker uit het genre, namelijk La Peste van goeie ouwe Albert Camus. Als je het ons vraagt, een visionair boek uit 1947: dystopie avant-la-lettre, waarin Camus precies beschrijft hoe zo'n pandemie de wereld op zijn kop zet. En blijkbaar zijn wij niet de enigen. Camus' meesterwerkje blijkt bij velen erg in trek te zijn en krijgt een stipnotering op menige lockdownlijst. (zie ook de interessante blog van Margot Dijkgraaf) Nog maar eens het bewijs dat goede literatuur, ook al is ze decennia oud, nog altijd relevant en onmisbaar blijft.
