Normaal voorzien we in deze blog meestal een melding in de marge bij het overlijden van een auteur of kunstenaar, maar voor Eriek Verpale willen we een uitzondering maken.
De auteur hebben we persoonlijk altijd een warm hart toegedragen en we vonden het altijd spijtig dat hij in de tijd wegdeemsterde.Op den duur zat de schrijver zichzelf een beetje in de weg. Hij was nooit de figuur die vaak en graag op de voorgrond trad. Dat lag niet in s'mans karakter. De ontdekking van zijn schrijverschap is trouwens door iemand anders moeten gebeuren, namelijk door zijn goede vriend : dichter Luuk Gruwez. We hebben hem altijd wat onderschat gevonden. Hij kon als geen ander om met melancholie, spijt, kleinheid en levensangst. Zijn weinige boeken en nog meer zijn columns in o.m. ' De Standaard' waren fraaie observaties van de voorbijgaande tijd en van wat die met de mens doet. Zijn schetsen van de kleine Jood in de grote wereld zijn hartverwarmend. Het waren kleine kaarsjes waarrond je even je geest kon verwarmen.
We hopen dat één of andere uitgever die columns weet te verzamelen en er een uitgave van verzorgd. Het zou een mooi eerbetoon zijn aan een innemende en zachtaardige schrijver die langzaam zichzelf uit het oog verloor.
