Wat zou klassieke muziek zijn zonder zijn grote muzikale ambassadeurs? Je hoeft geen echte die-hard klassieke muziekfan te zijn om minstens al één keer gehoord te hebben van ene Paul Dombrecht, een Paul van Nevel of een Philippe Herreweghe. Allemaal stuk voor stuk geniale dirigenten van hun prachtige ensembles èn researchers in oude muziek: ontdekkers van nieuw materiaal en vaak ook herontdekkers van vergeten muzikale schatten. In hetzelfde rijtje van onder meer Dombrecht, van Nevel en Herreweghe plaatsen we graag de Spaans-Catalaanse gambist, componist, dirigent en musicoloog Jordi Savall en zijn briljante muziekensembles Hespèrion XXI, La Capella Reial de Catalunya en Le Concert des Nations. Ook Savall is niet vies van wat opzoekwerk in oude muzikale archieven en geregeld leidt dit ook tot fenomenale ontdekkingen. Als muziekkenner weet hij als geen ander om muziek in thema's in te delen en het verhaal achter die thema's te brengen. Savall leverde van 1974 tot nu een indrukwekkende discografie af: van zijn Weltliche Musik im christlichen und jüdischen Spanien 1450-1550, die hij nog samenstelde met zijn inmiddels overleden echtgenote, de sopraan Montserrat Figueras, tot zijn recente Venezia Millenaria (zie foto rechts bovenaan). Bovendien is Savall een hoogstaande muzikant en performer. Wie hem al aan het werk zag in het Concertgebouw van Brugge kan ervan meespreken. In de discotheek hebben we een 60-tal cd's/dvd's van Savall, stuk voor stuk muzikale pareltjes. Tussen die cd's zitten heuse themaboeken met cd's en verzamelalbums: muziek met een verhaal of met vele verhalen; muziek ook die grenzen opheft of toont hoe verschuifbaar in tijd, grenzen zijn. Meer dan ooit beseft de Catalaanse duizendpoot dat in deze tijden van streaming, echte kwaliteit moet bovendrijven en dat art-work en duiding bij een cd steeds belangrijker wordt. Dit is dan ook muziek die je niet zomaar eventjes als achtergrond gebruikt; dit is muziek om te savoureren als een goed glas wijn, een heerlijke maaltijd of een sprankelende cocktail.
