Met de vakantiestemming die nog nazindert, en met het mooie weer dat ons nog enkele dagen verwent, heeft het misschien geen pas om een 'donker' boek op deze pagina aan te bevelen. Ware het niet dat het boek, naar onze bescheiden mening, kop en schouders boven de concurrentie uitsteekt. Het betreft : De bibliothecaresse van Auschwitz, van Antonio Iturbe. Het is het waargebeurde verhaal van Dita Dorochova, die samen met haar Praagse familie op veertienjarige leeftijd, via een aantal tussenstations, terecht kwam in het familiekamp Auschwitz. Als kind kwam zij in de kinderbarak terecht waar een zogeheten losser regime gehanteerd werd om de inspecties van de neutralen om de tuin te leiden. De narigheid begon echter aan de voordeur van barak 31. De heer Joseph Mengele was nooit ver uit de buurt. Dita overleefde mentaal door een achttal boeken bij zich te houden, stuk te lezen en uit te lenen aan barakbewonertjes. Zij overleeft het kamp door puur geluk en dankzij de mentale weerbaarheid die zij put uit haar lectuur. Het is een intens dramatisch boek, dat nog eens aantoont welk een ontroeringsfactor in echte goede literatuur verborgen zit. En vooral hoe literatuur in de ergste omstandigheden meer dan één hart onder de riem kan zijn. (Zie ook de mooie bespreking op denisblogt )
