Nu de 'cols' er aankomen, wordt het pas echt menens in de Ronde van Frankrijk. De renners moeten weer diep gaan om hun kansen op ritwinst of de begeerde trui te behalen of te behouden. Geen groter en moderner sportspektakel op 2 wielen dan dit fietsevenement op Franse bodem. Het materiaal, de verslaggeving, de wijze waarop de renners gecoacht worden : alles lijkt pure hightech. Wat een verschil bij de beginjaren van de 'tour'. Toen was de renner meer het type van de eenzame wolf, een dopingvrije doe-het-zelver op de fiets die zelf zijn banden moest zien te herstellen. en soms zelf nog voor overnachting moest zorgen ook. Zo'n type was Odiel Defraeye, Rumbekenaar van geboorte en van beroep borstelmaker te Izegem. In 1912 kreeg Odiel 5000 km aan stof, stenen, kasseien en afzien voorgeschoteld. In het boek van Herman Laitem : Odiel Defraeye, fenomeen, die we ook in ons bezit hebben, kan je het hele verhaal meevolgen in tekst en foto's. Uiteraard hebben we nog meer heldenzweet in sepia op de plank. Al gehoord van Major Taylor, Alavoine of Mottlat ?
En dat allemaal met een geklutst ei en....
